نحوه ی ذکر اسما به حرف ابجد
وقتی یکی از اسماء الله را به حروف ابجد ذکر میگوییم اگر بخواهیم (( یای ندا )) اضافه کنیم باید قصد خود را بیان داریم یعنی بگوییم خداوندا منظورم عدد فلان اسم است و ((یا )) را هم به عنوان ندا میگویم یا این که قصد کنیم یه تعداد عدد فلان اسم عدد یازدهم هم که عدد ((یا )) میشود به ان اضافه کنیم
راه حل ذکر
((ذکر )) در مرحله ی اول عبادت و صلوه و دعاهای مرسومی است که معنی خواندن و طلب میدهد در مرحله دوم ذکر جلّی است که در ان اشراق پیدا می شود انسان در خود فرو می رود و به ان وحدت وصل می شود
مرحله سوم ذکر ذکر خفّی است که وارد ((عام وحدت)) می شود جز به خدا نمی اندیشد و جز خدا چیزی نمی بیند انچه که نادیدنی است را می بیند انچه ناگفتنی است را برایش می گویند این عالم را عالم وحدت وجودمی نامند
توضیح: یک عبادت دستوری داریم که تعبّدی است که احکام شرع را به وجود می اورد این احکام توسط پیغمبر مقرر شده است و اساس دین و ترقی معنویات از ان جا اغاز می شود و رعایتش بر همه کس واجب است در مرحله ی عرفان علاوه بر دستورات قبلی اذکاری هم اضافه میشود که مفاداً از اسماء الله استفاده می شود بخشی از این اسماء الله را میتوان در اذکار جلی قرار داد و قسمتی را در ((اذکار خفی )) ولی به طور کلی همه ی اسماء الله را می توان در هر دو به کار برد
((ذکر خفّی )) ان است که انسان در خود فرو برود و فارغ از تمام افکار و اذهان انچه در وجود طبیعتش هست کنار بگذارد و در ((وجه الله )) محسوب شود ان چنان ذکری که مولا امیر المومنین در سجاده پیکان تیر را از پای حضرتش کشیدند و متوجه نشد خواص ذکر خفی تزکیه ی نفس و سوق به اشراق و عوالم و تجلی باطنی است
ذکر جلّی مثل نماز جماعت است به شرطی که هدف اقامه کنندگان یکی باشد یعنی هدفشان تقّرب به خدا و تزکیه ی نفس باشد (( ذکر جلّی )) گاهی به قصد حضور قلب است و گاهی برای تقّرب به خداست باید جنبه ی هدایت داشته باشد ( مانند لا اله الا هو لا اله الا حق لا اله الا الله و غیره ) یعنی یکی از اسمای الهی را باید طوری ترکیب کرد که عظمت خدا را نشان دهد وقتی در حل ذوق و سرور است می توان تواشیح و مولودی هایی خواند که در وصف علی علیه السلام و ائمه طاهرین باشد
.
