دکتر فلمینگ، کاشف پنی‌سیلین
* دکتر فلمینگ را همه مسخره می‌کردند، هیچ‌کس ادعای او را باور نداشت.
* دکتر فلمینگ ۱۴ سال تمام با دنیای علم جنگید تا توانست ثابت کند داروی اکتشافی او میکروب‌های عفونی را نابود می‌کند.
* کدتز فلمینگ می دید که پنی‌سیلین او چطور میکروب ها را از بین می‌برد، ولی کسی ادعای او را باور نمی‌کرد.
دکتر فلمینگ در همین آزمایشگاه بر پنی سلین دست یافت
شب ششم اوت ۱۹۴۲ بود، پزشکان بیمارستان «سن‌مری» لندن، باقیانه‌های ناراحت و با هیجان زیاد، در انتظار نتیجه آزمایشی بودند که در حضور آنها انجام می‌شد هیچ یک از انها حتی نزد خود تصور هم نمی‌کر که این آزمایش با موفقیت توأم باشد و در ردیف یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های تاریخ علمی جهان بشمار آید.
آنها در حالی که سرهای خود را از روی یأس تکان می‌دادند، می دیدند که چگونه دکتر الکساندر فلمینگ،۶۱ساله، آزمایش بزرگ زندگی خود را شروع کرد، دکتر فلمینگ بی درنگ خود را با ۱۵۰۰۰ واحد از داروی ناشناسی که نام آن را پنی‌سیلین گذاشته بود پرساخت و این دارو را به یک بیمار ۵۲ ساله که در حال مرگ بود تزریق کرد. بیماری این مرد ۵۲ ساله نوعی عفونت بود که در آن موقع هیچ دارویی علیه آن وجود نداشت و پزشکان می‌بایستی ناظر مرگ میلیون‌ها نفر باشند که مخصوصاً در آن اوقات و در زمان جنگ، دچار عفونت می‌شدند و پس از تب‌های شدید بالاخره هم می‌مردند.
تزریقدکتر فلمینگ معجزه خود را کرد، چند روز بعد خبر معالجه مانند بمب در روزنامه‌های لندن ترکید و ان را با تیترهای درشت و برجسته منتشر کردند و مقالات مفصلی اطراف کشف مهم و تکان‌دهنده فلمینگ نوشتند. و بالاخره همه پزشکان مخالف فلمینگ در مقابل او سر تعظیم فرود آوردند.
۱۴ سال مخالفت
در آن هنگام که دنیا از او تجلیل و سپاسگزاری می‌کرد، دکتر فلمینگ می‌گفت:
اگر در چهارده سال قبل یعنی در سال ۱۹۲۸ حتی یک پزشک معروف از کشف من حمایت می کرد، و اگر پزشکان با من به مخالفت برنخاسته و مرا مسخره و سرزنش نمی‌کردن و اگر لااقل آنها چوب لای چرخ کارهای من نمی گذاشتند و مرا از تحقیقات خود باز نمی‌داشتند، اکنون چهارده سال بود که پنی‌سیلین کشف شده بود ومیلیون‌ها نفر بر اثر عفونت در این چهارده سال جان نمی‌سپردند و به جرأت می توانم بگویم که مسؤول تلف شدن این میلوین‌ها نیز افرادی هستند که به عوض حمایت از من با من مبارزه می‌کردند.
دکتر فلمینگ در اظهارات خود مرتب به گفته‌های «پاستور» دانشمند معروف فرانسوی اشاره می‌کرد، که وقتی با مخافت همکاران خود روبه‌رو شده بود اظهار داشته بود: «جهان علم، گورستان افکارو ایده‌های تازه است و دانشمندان غالباً افکار و کشف‌های تازه را گرفته و در نطفه خفه می‌‌کنندو کاشفینی در کار خود موفق می‌شوند، که با دنیای علم به مبارزه برخیزند.»
یکی از علل مخالفت با دکتر فلمینگ این بود که او به قول پزشکان خارج از گود بود، با معالجه بیماران کاری نداشت . دکتر در میکروب‌شناسی بود که همه عمرش را در آزمایشگاه گذرانده است من اجباراً داستان کشف پرماجرای دکتر فلمینگ را در این‌جا خاتمه می‌دهم
صد سال گذشت
کمی از داستان دکتر مسمر دور افتادیم. حالا دوباره سر مطلب بر می‌گردیم.
مدت یکصد سال این بی‌اعتنایی طول کشید تا بالاخره در سال ۱۸۸۲ میلادی دانشمند دیگری به نام «شارکو» از اعضاء اکادمی فرانسه درخواست کرد هیپنوتیزم را مورد مطالعه قرار دهند و نظریه خود را درباره این علم بیان کنند و این مرتبه اکادمی فرانسه، درصدد برآمد این علم را که در واقع یکی دیگر از رشته‌های «مانیه‌تیسم» می‌باشد به رسمیت بشناسد. سرانجام قضاوت بدونِ اساس آکادمی فرانسه و علمای دانشکده راجع به کشف مسمر یکصد سال پیشرفت علوم مانیه‌تیسم را در این قسمت به تأخیر انداخت.
خلاصه مبحث مانیه تیسم:
۱- لوئی شانزدهم نسبت به مانیه‌تیسم بی‌اعتنا بود.
۲- لوئی شانزدهم دستور رسیدگی به مانیه‌تیسم را صادر می‌کند.
۳- اکادمی علوم فرانسه منکر وجود مانیه تیسم میشود.
۴- اکادمی علوم فرانسه به موضوع مانیه‌تیسم رسیدگی می‌کند.
۵- علوم مانیه‌تیسم یکصد سال از پیشرفت سریع بازماند.
******************************
با عضو شدن در کانال تلگرام ما هر روز از مطالب علوم عرفانی و ادعیه اذکار و همچنین از مطالب روز روانشناسی هیپنوتیزم و یوگا و موفقیت در گوشی خود در اختیار داشته باشید و در گوشی خود مطالعه کنید.
برای عضویت وارد لینک زیر شوید
http://telegram.me/inapplyoriginal
بعد از کلیک پنجره ای باز میشود و روی دکمه ok کلیک کنید و سپس وارد کانال ما میشوید در این صفحه در پایین صفحه روی دکمه join کلیک کنید تا برای همیشه عضو کانال ما شوید.
دکتر فلمینگ، کاشف پنی‌سیلین
