روابط «خوابرو» و «خوابگر»
انواع روابط عواطفی
روابط عاطفی با بیمار در هر رشته‌ای از پزشکی فوق‌العاده مهم و حیاتی است، اجباراً همه پزشکان مختلف با بیماران خود برخورد و رابطه عاطفی پیدا میکنند.
رابطه پزشک بیماریهای عمومی، با بیمار در بستر بیماری
رابطه پزشک روانی با بیمار.
رابطه روانکاو با بیمار.
رابطه پزشک هیپنوتیست با بیمار.
هر یک از این روابط یک رابطه عاطفی بین پزشک با بیمار است، و در هر رشته ای پزشک ماهر با موفقیت چگونگی رابطه را طبق احتیاجات به خصوص مربوط به بیمار را در هر موقع عمداً تغییر میدهد. این رابطه یک عامل مهمی است در اعاده سلامتی بیمار.
رابطه «پزشک – بیمار» یک جزء لازمی است برای تمام پزشکان ولی این رابطه در هر مورد معینی به نسبت زیادی در شخصیتهای مختلف شامل تحرکهای روانی مختلف و همچنین به نسبت زیادی شامل پیچیدگیهای مختلف میباشد.
در معالجه از طریق هیپنوز، رابطه عاطفی «پزشک – بیمار» خیلی شدید، مهم و پیچیده تر از سایر رشته های پزشکی است.
برای استفاده مؤثر و مفید از این رابطه، فهم و استنباط روش درجات مختلف رابطه عاطفی که پزشک با بیمار در شرایط مختلف برقرار میکند لازم است. در موارد مختلف معالجاتهیپنوتیزمی چهار نوع رابطه مختلف با بیمار برقرار میشود که آنها عبارتند از:
۱- رابطه «پزشک – بیمار»
۲- رابطه «صمیمانه»
۳- رابطه «انتقال»
۴- رابطه «هیپنوتیکی»
۱- رابطه «پزشک – بیمار»:
قبل از هر چیز رابطه «پزشک – بیمار» مورد توجه است. این رابطه پایه و اساس رابطه با بیماری بستری است. بیمار قاطبه پزشک را در حوزه رفتارهای حرفهای پزشکی مورد احترام قرار میدهد، این نوع رابطه به طور ضمنی توسط هر دو طرف «پزشک – بیمار» مورد قبول واقع شده است. این رابطه انجام کارهای معمولی و اولیه پزشک را آسان میکند، یعنی بیمار با حداقل ناراحتی ممکنه، اندام خود را در معرض معاینه قرار میدهد.
هدف رابطه «پزشک – بیمار»- ما نباید فراموش کنیم که تحریم لخت شدن چه ریشه های عمیقی در عرف و عادت و فرهنگ اکثر کشورها دارد. ضمن معاینات بدنی ممکن است دکتر اجباراً احتیاج پیدا کند به آن قسمت از بدن که خود بیمار هرگز حتی لمسش هم نمی کند دست بزند، و همچنین در معاینات و آزمایشات روانی پزشک احتیاج دارد درباره چیزهایی صحبت کند که معمولاً درباره آنها صحبت نمیشود.
رابطه «پزشک – بیمار» بدین نحو در فرهنگ ما تکامل پیدا کرده، که در جلسه خصوصی مربوطه، این تحریمها میتوانند کنار گذاشته شوند، به شرط اینکه تمایلات و درگیریها شهوانی یا ناراحتیهای روانی به وجود نیاید.
باید به خاطر داشته باشیم که این تحریمها فقط در جلسات معاینه پزشکی و مقاصد پزشکی از بین میروند. اگر دکتر، بیمار را در جلسات عمومی و اجتماعی ببیند، نظیر مجامع کوکتل پارتی یا سایر مجامع، هم دکتر و هم بیمار آداب و رسوم اجتماعی را حفظ میکنند و آن مطالبی که در جلسات پزشکی به سهولت مورد بحث قرار میگرفتند در این جلسات ممنوعیت خود را حفظ میکنند.
برقراری رابطه «پزشک – بیمار» در برقرار رابطه (پزشک-بیمار) معمولاً هم بیمار و هم پزشک هر دو میدانند که چه کار بکنند. هر دوی این افراد نقشهای یکدیگر را قبول دارند. توجه به این نکته جالب است که به مجرد این که یکی از این دو نفر در ایفای نقش مذکور تصور کند، یعنی مثلاً بیمار رابطه خود را با پزشک از نظر اجتماعی و عمومی بپندارد و یا برعکس پزشک چنین کند، رابطه «پزشک-بیمار» تغیر کرده، و به محرمات تجاوز شده است و در نتیجه تجاوز از تحریمات بدون اغراض شهوانی یا ناراحتیهای دیگر روانی دیگر نخواهد بود. بدین طریق مقررات برقراری رابطه «پزشک- بیمار» به منظور رهایی بیمار و پزشک از اضطرابات و ناراحتی های روانی بدست میآید. این رابطه بدین شکل نضج میگیرد که هر یک با اطلاع از این که دیگری به وظیفه و نقش خود آگاه است، مطابق نقش و وظیفه مقتضی خود رفتار می نماید، دکتر در اطوار، طرز فکر و رفتار عمومیاش متناسب با آنچه درخور شأن یک دکتر است عمل(سایت هیپنوتیسم دات آی آر) میکند و به این ترتیب برای اقدماتی که باعث تسهیل کار دیگری از نظر یک بیمار میگردد، ایجاد یک محیط حرفهای مینماید، موفقیت در برقراری رابطه «پزشک- بیمار» بیشتر بستگی به دلخواه برقراری ارتباط غیرمستقیم به وسیله درستی شخصیت پزشک دارد، تا شایستگی و لیاقت علمی و یا مهارت فنی او از نظر یک پزشک.
وقتی برای اولین بار با بیمار مواجه میشویم، بدون توجه به این که چه نوع معالجه ای برای وی در نظر داریم یک رابطه «پزشک- بیمار» در طراز این زمینه ها برقرار میکنیم، این رابطه ساده و طبیعی بوده، پیچیده و بغرنج نیست این اولین رابطه روانی و عاطفی در مرحله معالجه هیپنوتیکی میباشد.
۲- رابطه «صمیمانه»- رابطه صمیمانه بین پزشک و بیمار عبارت از یک تنظیم و تطبیق عاطفی بین پزشک و بیمار است که در نتیجه آن معالجه روانی امکانپذیر میگردد، این رابطه خیلی عمیقتر و مهمتر از رابطه حرفهای و رفتار بالینی میباشد. در رابطه «صمیمانه» بیمار با اطمینان به سوی دکتر میآید و به او اعتماد و ایمان دارد، بیمار احساس میکند که با دکتر درباره مشکلات زندگی خودش میتواند صحبت کند در حالی که با سایر مردم نمیتواند صحبت کند، او احساس میکند که این دکتر به خصوص نه تنها بیماری و مسائل او را درک می کند بلکه از نظر یک فرد انسان او را درک مینماید، همچنین این احساس در او پدید می آید که پزشک میتواند به او کمک کند.
یک (نکته استثنایی)- این «رابطه صمیمانه» اساساً یک حالت عاطفی است. این احساس که دکتر به خصوصی میتواند به او کمک کند به وسیله مکانیسمهای عاطفی تعیین شده و از هر گونه ارزیابی منطقی و واقعی درباره مهارت دکتر کاملاً جدا و مستقل است. برخلاف «رابطه حرفهای ساده»، به این ترتیب یک عنصر انحصاری در «رابطه صمیمانه» وجود دارد. بیمار احساس میکند که این دکتر ویژه ای است که میتواند در بین تمام دکترها به طور انحصاری و مطلق او را کمک و شفا دهد. برای مقاصد به خصوص یک بیمار میتواند به طور واقعی در یک زمان با تنها یک دکتر «رابطه صمیمانه» داشته باشد و اگر پزشک بیماریهای عمومی محلی دارای «روابطه صمیمانه» با بیمار باشد. برای روانپزشک مدتی طول خواهد کشید تا روابط صمیمانه با این بیمار برقرار کند. در حالی که این «روابط صمیمانه» به علت علائق درونی بیمار خود به خود پیش میآید، ولی پزشک عمومی ممکن است قادر به درک و احساس نباشد، وقتی پزشک خانوادگی از نظر بیمارهای جسمی، بیمار را تحت درمان روانی قرار میدهد، و در همان حال که بیمار تحت درمان روانی قرار میگیرد پیوسته روان شناس دچار اشکال میشود، زیرا معالجه اولی بر رابطه صمیمانه ای که وی باید با بیمار ایجاد کند تأثیر میگذارد.
مفهوم رابطه، صمیمانه عشق نیست:
یک نکته ای که بایستی روشن بشود این است که رابطه صمیمانه عبارت از این نیست که بیمار عاشق پزشک و یا عکس آن بشود، ما رابطه صمیمانه را به طور تساوی با مرد و زن برقرار میکنیم. به عبارت دیگر این یک رابطه عشقی آشکارا نیست گرچه ممکن است شامل اصول اولیه رابطه عشقی باشد. این رابطه اساساً یک رابطه حرفهای است، که به طور عمد به وسیله پزشک برقرار میشود و آگاهانه به وسیله خود دکتر طبق احتیاجات روانی بیمار تحت تغییر و کنترل قرار میگیرد.
شرکت دکتر در رابطه صمیمانه- جنبه عاطفی رابطه صمیمانه یک عمل متقابل است، یک اصلی است که دارای جنبه دوطرفه است دکتر به عنوان یک فرد انسانی به بیمار طبق رابطه حرفهای محکمه خود احترام میگذارد، و بیمار نیز چنین احترامی را برای وی قائل می گردد. رابطه صمیمانه برخلاف پدیده «انتقال» است زیرا در این رابطه دکتر خودش در رابطه عاطفی شرکت مینماید. بنابراین درک این موضوع حائز اهمیت است. یک نظریه روانپزشکی وجود دارد که میگوید پزشک هیچ گاه نباید نسبت به بیمار واکنش عاطفی احساس کند. ولی این نظر صحیح نیست. رابطه صمیمانه عبارت از یک رابطه کاملاً حقیقی است. به این معنی که این رابطه بر مبنای احساسات بیمار نسبت(سایت هیپنوتیسم دات آی آر) به دکتر به عنوان یک شخص واقعی است بر خلاف پدیده «انتقال»، که در آن احساسات بیمار نسبت به دکتر در واقع احساساتی است که بیمار از شخص دیگری گرفته و به دکتر منتقل کرده است. این حقیقت که دکتر خودش درگیر رابطه صمیمانه عاطفی میباشد مشاهده و دلیل واضحی است که دکتر پیوسته با کمال مراقبت این رابطه را دقیقاً مورد معاینه و بررسی قرار دهد. و در صورت لزوم دکتر میتواند این رابطه را صحیح و جرح و تعدیل کند. و به موقع به منظور بهره برداری بزرگتری به نفع فرد بیمار مورد استفاده قرار دهد.
رابطه صمیمانه در هیپنوتیزم کردن «غیرآمرانه» شرط اساسی و مطلق است.
برای رسیدن به نتیجه رضایتبخش «رابطه صمیمانه یک امتیاز برجستهای است ولی لازم نیست. زیرا کسانی که از طریق هیپنوز به بیماران خود کمک میکنند بایستی توانایی این را داشته باشند که در موقع احتیاج به سهولت رابطه صمیمانه را برقرار کنند.
ادامه دارد. .
******************************
با عضو شدن در کانال تلگرام ما هر روز از مطالب علوم عرفانی و ادعیه اذکار و همچنین از مطالب روز روانشناسی هیپنوتیزم و یوگا و موفقیت در گوشی خود در اختیار داشته باشید و در گوشی خود مطالعه کنید.
برای عضویت وارد لینک زیر شوید
http://telegram.me/inapplyoriginal
بعد از کلیک پنجره ای باز میشود و روی دکمه ok کلیک کنید و سپس وارد کانال ما میشوید در این صفحه در پایین صفحه روی دکمه join کلیک کنید تا برای همیشه عضو کانال ما شوید.
